Wat nu wanneer jouw coach vertrekt vanuit het niet-weten? Wanneer hij 25 jaar lang zich verdiept heeft in filosofie, psychologie, religie, mystiek en spiritualiteit en daardoor het belang (h)erkent van iedere keer opnieuw beginnen? Dat hij de uniekheid beseft van ieder individu?

Wat nu wanneer jouw coach zelf niet zonder kleerscheuren voor je zit? Dat hij ook zijn schaduwkanten, trauma’s, pijnstukken heeft? Dat hij zelf door vallen en opstaan is gaan beseffen dat hij al deze dingen niet zo zeer allemaal hoeft op te lossen (indien nodig wél aan te kijken), maar dat het gaat om er constructief mee om te gaan?

Wat nu wanneer hij zich niet als een deskundige boven jou plaatst? Maar dat hij met jou een samenwerkingsverband aan wilt gaan, waar hij en hij alleen verschillende rollen innemen?

Wat nu wanneer jouw coach jou uitnodigt om tijdens de sessies helemaal open, eerlijk en authentiek jezelf in contact te brengen? Dat één van zijn basisprincipes is dat ieder ‘negatief’ ervaren gedachte, emotie en/of handeling, in werkelijkheid een indicator is van iets heel belangrijks dat aan het licht wil komen?

Zou dat jou kunnen helpen met datgene waar je nu/iedere keer tegenaan loopt?